Japanese Idol

オタク　イズ　ビューテイフル!

         W sprawach wspolczesnej japonskiej kultury popularnej jestem calkowitym ziemniorem i kazdego dnia odkrywam cos nowego, czego najczesciej zupelnie nie rozumiem. Wczoraj na ten przyklad, podczas zajec z konwersacji, nasz grupowy Taj z wielkim przejeciem rozprawial o KGB. Jego opowiesc wywolywala wsrod obecnych reakcje ktorych nie kojarzylabym raczej z tajnymi sluzbami specjalnymi, wiec szybko doszlam do wniosku, ze to nie Taj opowiada o KGB, tylko ja cos najwyrazniej zle zrozumialam. Na szczescie Amerykanin przyuwazywszy ma konfuzje napisal mi na karteczce AKB. Potem dopisal 48. AKB48. Nic mi to nie mowilo - juz wolalam KGB. Na to Amerykanin syknal, ze ‘he’ll tell me later’. No i na Wasze nieszczescie rzeczywiscie powiedzial.

zatem przedstawiam Wam, moi mili japonski fenomen AKB48 (czytamy ten skrot: ‘eekeebeefoottiieito’). 

Bedzie srogo. 

         AKB48 jest formacja muzyczno-taneczna, skladajaca sie z 48 dziewczat, podzielonych na trzy druzyny po 16. Hm, zasadniczo to podobno teraz dziewczyn jest juz 51, ale chce zebyscie wiedzieli skad wzielo sie ‘48’ w nazwie. ‘AKB’ zas to uproszczony zapis Akiby czyli Akihabary, najbardziej hm... zdziwaczalej dzielnicy Tokio, pelnej sklepow z mangami, grami elektronicznymi, kawiarenek w ktorych kawe podaja panie przebrane za francuskie pokojowki, sprzedawcow oferujacych posciel z nadrukiem naszych ulubionych bohaterek anime, dmuchanych lalek przedstawiajacych zenskie postaci z Pokemona i wreszcie otaku - fanow tego wszystkiego. To wlasnie w Akibie i dla Akiby narodzilo sie AKB48.

klasyczna estetyka akibowa

        W zasadzie to ‘narodzila sie’ nie jest tu wlasciwym slowem. Pierwsze wykonawczynie zostaly wybrane na drodze konkursu (jak usluznie podaje Wikipedia -  sposrod prawie 8000 kandydatek). Idea demokratycznego (?) wyboru od tamtej pory przyswieca calemu przedsiewzieciu. Fani glosuja za pomoca telefonow na te dziewczeta, ktore szczegolnie lubia. To one dostaja glowne ‘role’ w teledyskach i spiewaja solowe partie w piosenkach (piosenki oczywiscie pisze dla nich sztab specjalistow, chociaz sadzac po jakosci maja oni do dyspozycji tylko elektroniczne pianionko z piecioma klawiszami). 

chyba raczej ‘japan’s most scary show’...

         Kazdy otaku moze wybrac sobie swoja faworytke i wspierac ja osobiscie (cos jakby Spice Girls tylko-  jak to w Japonii - podniesione do ekstremum...). Moze tez, jesli wysupla odpowiednia ilosc cesarskich jenow obejrzec idolki na zywo w ich wlasnym teatrze na osmym pietrze akihabarowego Don Quijote’a. I wszystko fajnie, ‘kazdemu jego porno’ jak to mawiaja, fenomen niewinnych i slodkich idoli (a zwlaszcza idolek) siega w Japonii lat siedemdziesiatych, jest powszechnie znany i akceptowany, ale nie wiem... moja biala dusza czuje sie zniesmaczona, kiedy widze w pociagu dosc oblesnego pana, trzymajacego w rece taki plakat

         Mojemu polskiemu, kulturowo nieoprzystosowanemu mozgowi nasuwaja sie slowa ‘pedofilia’ i ‘kompleks lolity’. Wmawiam sobie, ze to po prostu inna kultura ktorej nie nalezy mierzyc nasza miara, ale potem widze na przyklad TO... natychmiast krew mnie jasnista zalewa i NAPRAWDE zaczynam teskic za nasza rodzima Doda Elektroluks!

Czytam Jem: Smazone ziemniory z pieprzem i majonezem. 

Slucham: Peter Murphy - Seven Veils

Dokonania: Zamowilam sobie wizytowki. Jak wiadomo w Japonii jesli czlowiek nie ma wizytowki to nie istnieje. Zatem zaistnieje za niecale 10 dni na papierze ‘biala wisnia’ z logiem Todaiu. Yay!

Fun Fact: Dzisiaj, kiedy wyjezdzalam ze stacji Yotsuya moimi ulubionymi, dlugimi ruchomymi schodami odwrocilam sie podziwiac widoki i (WTEM! NAGLE!) okazalo sie, ze tuz za mna stoi doktor Starecka. Myslalam, ze mam omamy!

PS. Na szczescie nie cala Japonia poddaje sie dyktaturze lolitek. Jako, ze ostatnio zaniedbywalam zgloszenia w kategorii ‘dziwne japonskie reklamy’ I now give you THIS - klip loterii BIG, ktory codzien rano wprawia mnie w pociagu w dobry nastroj - do tego coraz czesciej przylapuje sie na nuceniu towarzyszacej  mu piosenki.