Breaking the Law!

jestem w tym kraju juz prawie trzy tygodnie: pora zaczac lamac przepisy!

          Dzisiaj przytrafil mi sie standardowy, japonski deszcz. Standardowy, czyli taki, ktory wcale nie leje, tylko pada z umiarkowana intensywnoscia przez caly bozy dzien. Tym razem jednak, pomna poprzedniej porazki, postanowilam stawic mu czola na sposob lokalny, czyli z rowerem miedzy nogami oraz parasolem w dloni!

         Z tej okazji uracze Was kilkoma informacjami o japonskim ruchu rowerowym i tym co mozna, a czego nie mozna robic, jesli zdecydujemy sie (ewentualnie bedziemy zmuszeni) w nim uczestniczyc.

        W Japonii jadac na rowerze wedlug prawa nie wolno:

1. sluchac muzyki na sluchawkach
2. rozmawiac przez telefon
3. pisac e-maili przez telefon (HOW ON EARTH WOULD ANYBODY DO THAT?!)
4. miec w czubie
5. za bardzo dzwonic dzwonkiem
6. ryc sie na chodnik

        oraz last but not least:

        7. trzymac w rece parasola

         Coz z tego, skoro w tej (slynacej z praworzadnosci) krainie wszyscy maja owe zakazy w duzym powazaniu? (Moze wyjawszy zakaz numer 5. jak slusznie zauwazyla na swoim blogu pewna pani z Kioto).  Skoro zatem kazden zoltek ignoruje prawo, postanowilam ignorowac je i ja (w koncu mam w rowerze dzialajaca lampke, co i tak stawia mnie wysoko w rankingu praworzadnych!). Plus od kilku dni, przygotowana na ewentualnosc opadow, cwiczylam w sekrecie (niczym Karate Kid!) technike jazdy z wykorzystaniem jednej li tylko reki... nadszedl wreszcie czas ja przetestowac!

        Bylo... stresujaco (zwlaszcza kiedy a/ w drodze na stacje Mitaka spontanicznie zjechalam z pasow dla pieszych i stuknelam w samochod stojacy na czerwonym oraz b/ kiedy w drodze ze stacji Mitaka minelam patrol policjantow, zupelnie nieprzejetych ze na ich oczach dochodzi do publicznego wystawiania kodeksu drogowego na posmiewisko), lecz wcale nie tak strasznie. Generalnie dopoki nie rozwija sie oszalamiajacych predkosci (ani nie probuje skrecac) sztuka jazdy z parasolem jest do opanowania. Zwlaszcza jesli posiada sie (taki jak na obrazku powyzej) model z przezroczysta ‘czasza’.

        So yeah. Zlamalam swoje pierwsze japonskie prawo i dobrze mi z tym!

        Z innych wiesci, dzis po raz wtory bylam na Todaiowym lunchu studentow zagranicznych. Bardzo mi tam milo, ciesze sie na wspolne halloweenowe wyjscie, ale absolutnie nie rozumiem dlaczego Mayuko (nasza szefowa, i Mamuska calego zgromadzenia - albowiem w Japonii wszystko musi miec oficjalnego zwierzchnika!) uparla sie zeby mowic do mnie マヤちゃん. TO TAK JAKBY MOWILA DO MNIE ‘MAJKA’! (Juz Wy wiecie jak czuje sie, kiedy ktos mowi do mnie ‘Majka’, nawet po japonsku!) No ale coz, na Mayuko nie ma mocnych, kobita ma 30 lat oraz 2/3 doktoratu, co daje jej pelna wladze nad nami, zamorskimi gowniarzami. 

Czytam: Nadal Zizka, szczegolnie czesci o feminizmie smakowite!

Slucham: Kate Hudson - Cinema Italiano z musicalu Nine. Ta filmowa wersja to jak wiadomo porazka, ale ma kilka przeblyskow. Na przyklad spostrzezenie, ze w oczach Amerykanow neorealizm wloski to zasadniczo jeden wielki pokaz mody.

Dokonania: DOSTALAM SIE NA KURS DLA SAMOBOJCOW!!! Behold: 

Jak latwo sie domyslic ukrywam sie pod pseudonimem R03

Fun Fact: Trzecim najpopularniejszym zwierzeciem domowym w Japonii jest (po kocie i psie) karlowata swinia - tak zwana ミニブタ.