P(r)etty Housemaid

czyli, nie ma nic logistycznie prostszego niż konstruowanie gorsetu!

        Kochani, serdecznie dziękuję wszystkim, którzy pamiętali o moich, kolejnych już, osiemnastych urodzinach (chociaż nie przypominał im o nich żaden Fejsbuk, Twitter czy inna społeczna proteza). Nie ma odwrotu, oto wkraczam w kolejny rok życia - zbrojna w bloga, maszynę do szycia i Małża. Zaprawdę, gdyby ktoś zasugerował mi jeszcze parę lat temu, że kiedyś znajdę się w takich okolicznościach przyrody, dostałby ode mnie srogiego kopa w zadek... Zatem weźcie pod uwagę moją starczą radę:  CHAOS ZAWSZE ZWYCIĘŻY, niezależnie od tego, jak szczegółowe plany macie odnośnie własnej przyszłości.

         Nie chcę popadać w nostalgię ani wyliczanie, jak to czas szybko płynie. Ale nie da się zaprzeczyc: znajomi rodzą dzieci (ewentualnie są od porodów tuż-tuż), biorą śluby (ściskamy Was Anio i Tomku!) albo przynajmniej robią kariery. Ja zaś mieszkam naprzeciw doków w porcie Tokijskim i piszę pracę semestralną o staniku Małej Syrenki (THIS IS NOT A JOKE. THIS IS MY LIFE). I jeszcze: szyję gorset, na podstawie modelu “Śliczna pokojówka” od Symingtona - rocznik 1890. Taka najwyraźniej jest moja karma.

***

          Aha, ponieważ, patrząc na statystyki ludzie trafiają na tego bloga, zadając w google NAPRAWDĘ dziwne pytania (‘Czy nad Polskę nadchodzi toksyczna chmura z Japonii?’ albo ‘Jak radioaktywny jest banan?’), podzielę się pewną ekskluzywną wiedzą. Najlepsze materiały do gorseciarstwa w Tokio można nabyć w Odakai, 10-piętrowej mekce cosplayowców i studentów krawiectwa na Shinjuku. W piwnicy tego budynku znajduje się także jeden z niewielu w Żółtym Kraju sklepów bieliźnianych, oferujących szeroką rozmiarówkę (czytaj: rozmiary poza 70A, lokalnym odpowiednikiem niesławnego polskiego 75C) oraz sporo importów Panache oraz Frei.

           Anyhows... o czym ja to... a, tak - przemyślenia rocznicowe. Hm - to może podsumuję tak:

Jak wiadomo, wśród prezentów urodzinowych najlepsze są te, które człowiek sam sobie sprawia. 

Na przykład kupione w makulatorni 5 kilo tomów o wymianie kulturowej Wschodu z Zachodem!

Słucham: Antony & the Johnsons - The Spirit Was Gone. Nie miałam pojęcia, że ta piosenka poświęcona jest pamięci Kazuo Ōno. Piękny, piękny teledysk

Czytam: Nadal Orientalism Saida, muszę czytać dokładnie, robić notatki i przygotowywać się do prezentacji tego tekstu na forum publicznym, albowiem...

Dokonania:... założyliśmy Wielkie, Dumne oraz Ze Wszech Miar Wspaniałe Koło Naukowe Polskich Studentów Todaju. Zamierzamy motywować się nawzajem, dzielić wiedzą oraz narzekać i spożywać wielkie ilości napojów wyskokowych!

Fun Fact: W Japonii, podobnie jak w Polsze, popularne jest wysyłanie bliskim w podarku gotówki. Można na ten cel nabyć nawet specjalne, ozdobne koperty. Dopiero mój Mąż uświadomił mi, co to oznacza: W RUCHU POCZTOWYM KRĄŻĄ BEZPIECZNIE (?) TYSIĄCE KOPERT NA KTÓRYCH WOŁAMI NAPISANE JEST, ŻE ZAWIERAJĄ GOTÓWKĘ. Takie cuda tylko w Japonii!

Harry Lloyd, I now officially hate you. 

HOW ON EARTH DID YOU MAKE ENJOY MR. SLIMY??!!

Also, jeśli oglądacie Grę o Tron a nie znacie TEGO tumblra, omija Was moc radości. To relacja z eksperymentu społecznego, przeprowadzanego na bieżąco przez pewną kobietę. Kobieta owa wystawiaja swoją sześćdziesięciokilkuletnią, zadziwiająco przenikliwą matkę na cotygodniową dawkę GoT. Relacje z reakcji (hm) starszej pani są naprawdę obłędne!